امروز یکی از موکلین قدیمی ام با من تماس گرفت و خواست که برای پرونده یکی از فرزندانش که طی نزاعی مجروح شده کمک کنم .

ماجرا از این قرار بود که فرزند موکل دچار بیماری بوده و برای عضویت در یک باشگاه ورزشی به باشگاه پرورش اندام مراجعه کرده , ولی غافل از اینکه شیفت باشگاه مربوط به بانوان بوده و این پسر بدلیل بیماری قادر به خواندن و نوشتن نیست . پسر از پرده های نصب شده در مبدا باشگاه رد شده و لکن درب ورودی قفل بده و نتونسته از اون رد بشه لذا پشت درب وایساده و درب زده تا در رو باز کنند.خانم مسئول باشگاه میگفت چند بار با صدای بلند گفته که شیفت بانوان است و از پسر خواسته که فردا بیاد. ولی پسر میگفت که بدلیل بلند بودن صدای موزیک هیچ صدای دیگه ای به گوشش نرسیده و فکر میکرده که الان مسئول باشگاه درب رو باز میکنه .

خانم مسئول باشگاه با تلفن زدن به منزل اعلام کرده که یک جوان مزاحم است  و تقاضای کمک کرده نا گهان  یک نفر پیر مرد و یک جوان ورزشکار پایین آمده و شروع به ضرب و شتم پسر کرده و از ناحیه چشم مجروح کرده اند.

امروز در جلسه رسدگی دادیاری , پیرمرد میگفت حاضرم دستم را روی قران بگذارم و سوگند یاد کنم که اصلا در ان تاریخ در محل نبوده ام ! و دونفر غریبه این جوان را کتک زده اند.

با تعجب پرسیدم شما حاضری واقعا سوگند به قران یاد کنی که در محل نبوده ای و آن شخص ضارب دیگر جوان ورزشکار را نمی شناسی ؟ گفت بله!!

موکلم گفت : پدر جان ! من جوان کم سن و سالی هستم ولی از عذاب اخرت برای شما می ترسم و نمیخواهم شما قسم به قران بخوری و   حال رضایت خودم را نسبت به شما و ان جوان ورزشکار که از بستگان شما بود اعلام می کنم و می خواهم پرونده مختومه شود ولی این رضایت مربوط به مشکل دنیایی شماست نه آخرت و از شما راضی نیستم و در آن دنیا که حتما به آن اعتقاد داری از شما شکایت می کنم و....

پیرمرد با خجالت به جوان نگاه می کرد و تشکر کرد و از دادسرا خارج شدیم . من هنوز در فکر بزرگی و مردانگی این جوان کم سن و سال هستم